گزارش دهی حکومت محلی به ملت در ولایت بامیان، پروسه ایست که از هفت سال بدینسو بمنظور تامین شفافیت و حسابدهی و اطلاع رسانی از انکشافات صورت گرفته به مردم، درین ولایت تطبیق میگردد.
به یقین که روابط منطقی و دوامدار میان حکومت و مردم و اطلاع رسانی و گزارش دهی فرایندیست که میتواند میزان باور و اعتماد مردم نسبت به حکومت و ادارات اجرائیوی را ازدیاد بخشیده و آن را بسوی سیر صعودی سیر دهد، اما به شرط آنکه عناصر حیاتی و موثر درین روند در نظر گرفته شود.
بازتاب حقایق و کارکرد های واقعی و روشن ادارات در حضور نمایندگان واقعی مردم که قدرت درک و تحلیل معلومات و گزارشات را داشته باشند حقیقتا بار موثریت کنفرانس گزارش دهی را به میزان وسیعی افزایش میدهد.
حضور پررنگ و همه جانبه نمایندگان جامعه مدنی و اصحاب رسانه ها به خصوص رسانه های مستقل و غیر وابسته و سهم گیری فعالانه و متعهدانه آنان در جریان کنفرانس، میتواند نقش بسا مهم و تعیین کننده ای در شفافیت هرچه بیشتر و گشوده شدن زوایای تاریک داشته باشد.
دادن فرصت کافی و مساویانه به تمام اشتراک کنندگان که بتوانند آزادانه و بدون هیچ ملاحظه و سانسوری سوالات شان را از نهادهای مورد نظرشان مطرح سازند و دریافت پاسخ های مقنع و موجه در تمام موارد، حق مسلم آنان دانسته شود.
مسئولین امور که از صلاحیت کامل برخوردارند باید در مقابل سوالات طرح شده باخونسردی و با توضیحات کامل به پاسخ بپردازند و اجازه ندهند احساسات برآنان غلبه نموده و یاهم سوالات را عمداً و یا بگونه غیر عمدی به خصومت، دشمنی و یا توطئه و تخریب تعبیر نمایند، در غیر آن طرح سوالات و جوابات مبهم و کلی و غیرقناعت بخش، به جزء اغتشاش اذهان نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.
انتقاد پذیری و اعتراف به کمکاری و پذیرفتن نواقص و معایت و احیاناً تقصیرات توسط مسئولین امور، جایگاه خاصی در پروسه گزارش دهی باید داشته باشد و باتوجه به این اصل که هیچ امری بدون خلاء و نواقص نمیتواند باشد و همگان به آن مقر و معترفند، به یقین که مسئولین در ولایت بامیان نیز از آن استثناء نیستند، پذیرش نواقص و کمکاری ها برجسته ترین و موثر ترین بخش روند گزارش دهی به ملت را میتواند تشکیل دهد زیرا ملت نه فقط تشنه شنیدن توصیفات و تعریفات و گوش دادن به آمار و ارقامی هستند که مسئولین خود بیان میکنند، بلکه میخواهند بدانند آنانی که در انجام وظایف شان تعلل نموده اند و یا هم توانایی پیشبرد وظایف شان را ندارند، با چه برخوردی از طرف مقامات مربوط مواجه میشوند تا در سال آینده شاهد بهبود اوضاع و شنونده دست اوردهای بیشتر و بهتر و با کیفیت تر، باشند.
کنفرانس گزارش دهی حکومت محلی بامیان به ملت نیز تعدادی از موارد ذکر شده را داشته است و امید میرود که روند روبه بهبود این امر، سال به سال سرعت بیشتری بخود گیرد و ساکنین ولایت بامیان لایه های اعتماد شان به حکومت را ضخیم تر ببافند و نتیجتاً انکشاف و ترقی و بهبود امور و وضعیت نابسامان انکشافی و بازسازی فعلی در ولایت بامیان، اندکی بسوی مسیر مثبت و سازنده به پیش رود.
آنگاه خواهد بود که بامیان باردیگر جایگاه واقعی خویش را در جغرافیای کشور بدست آورد و از زیر لایه های سنگین و ضخیم فقر و محرومیت بدر آید.
به یقین که روابط منطقی و دوامدار میان حکومت و مردم و اطلاع رسانی و گزارش دهی فرایندیست که میتواند میزان باور و اعتماد مردم نسبت به حکومت و ادارات اجرائیوی را ازدیاد بخشیده و آن را بسوی سیر صعودی سیر دهد، اما به شرط آنکه عناصر حیاتی و موثر درین روند در نظر گرفته شود.
بازتاب حقایق و کارکرد های واقعی و روشن ادارات در حضور نمایندگان واقعی مردم که قدرت درک و تحلیل معلومات و گزارشات را داشته باشند حقیقتا بار موثریت کنفرانس گزارش دهی را به میزان وسیعی افزایش میدهد.
حضور پررنگ و همه جانبه نمایندگان جامعه مدنی و اصحاب رسانه ها به خصوص رسانه های مستقل و غیر وابسته و سهم گیری فعالانه و متعهدانه آنان در جریان کنفرانس، میتواند نقش بسا مهم و تعیین کننده ای در شفافیت هرچه بیشتر و گشوده شدن زوایای تاریک داشته باشد.
دادن فرصت کافی و مساویانه به تمام اشتراک کنندگان که بتوانند آزادانه و بدون هیچ ملاحظه و سانسوری سوالات شان را از نهادهای مورد نظرشان مطرح سازند و دریافت پاسخ های مقنع و موجه در تمام موارد، حق مسلم آنان دانسته شود.
مسئولین امور که از صلاحیت کامل برخوردارند باید در مقابل سوالات طرح شده باخونسردی و با توضیحات کامل به پاسخ بپردازند و اجازه ندهند احساسات برآنان غلبه نموده و یاهم سوالات را عمداً و یا بگونه غیر عمدی به خصومت، دشمنی و یا توطئه و تخریب تعبیر نمایند، در غیر آن طرح سوالات و جوابات مبهم و کلی و غیرقناعت بخش، به جزء اغتشاش اذهان نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت.
انتقاد پذیری و اعتراف به کمکاری و پذیرفتن نواقص و معایت و احیاناً تقصیرات توسط مسئولین امور، جایگاه خاصی در پروسه گزارش دهی باید داشته باشد و باتوجه به این اصل که هیچ امری بدون خلاء و نواقص نمیتواند باشد و همگان به آن مقر و معترفند، به یقین که مسئولین در ولایت بامیان نیز از آن استثناء نیستند، پذیرش نواقص و کمکاری ها برجسته ترین و موثر ترین بخش روند گزارش دهی به ملت را میتواند تشکیل دهد زیرا ملت نه فقط تشنه شنیدن توصیفات و تعریفات و گوش دادن به آمار و ارقامی هستند که مسئولین خود بیان میکنند، بلکه میخواهند بدانند آنانی که در انجام وظایف شان تعلل نموده اند و یا هم توانایی پیشبرد وظایف شان را ندارند، با چه برخوردی از طرف مقامات مربوط مواجه میشوند تا در سال آینده شاهد بهبود اوضاع و شنونده دست اوردهای بیشتر و بهتر و با کیفیت تر، باشند.
کنفرانس گزارش دهی حکومت محلی بامیان به ملت نیز تعدادی از موارد ذکر شده را داشته است و امید میرود که روند روبه بهبود این امر، سال به سال سرعت بیشتری بخود گیرد و ساکنین ولایت بامیان لایه های اعتماد شان به حکومت را ضخیم تر ببافند و نتیجتاً انکشاف و ترقی و بهبود امور و وضعیت نابسامان انکشافی و بازسازی فعلی در ولایت بامیان، اندکی بسوی مسیر مثبت و سازنده به پیش رود.
آنگاه خواهد بود که بامیان باردیگر جایگاه واقعی خویش را در جغرافیای کشور بدست آورد و از زیر لایه های سنگین و ضخیم فقر و محرومیت بدر آید.
