آنگونه که همگان برآن واقفند، پس از گذشت دوره سیاه و
حاکمیت جهل و تحجر طالبان و حضور پایگاههای القاعده و تروریزم بین المللی در
افغانستان و تعمیل اداره استبدادی بیگانگان، با نجات مردم افغانستان به همکاری
جامعه جهانی، فصل جدید سیاسی گشوده شد و فرصت های نوین برای مردم افغانستان با
قرار گرفتن کشور در محراق توجه جهان، بدست آمد و با حمایت های جامعه بین المللی در
عرصه های مختلف در افغانستان، دست آورده های مهمی چون تشکیل دولت، تدوین قانون
اساسی، تدویر انتخابات ریاست جمهوری ، پارلمانی و شوراهای ولایتی، تشکیل نهادهای
مختلف و الحاق افغانستان به کنوانسیون های متعدد بین المللی را بدنبال داشت.
اما با تاسف، علی
الرغم کمک های جهان به افغانستان، آنطوریکه مردم انتظار داشتند، نظام پاسخگو، شایسته
سالار، با رعایت عدالت اجتماعی، انکشاف و بازسازی متوازن و عاری از فساد اداری،
شکل نگرفت و برخلاف آن با رشد عواملی همچون فقر، گرسنگی، عدم امنیت، معضل بیکاری و
.... زمینه را برای گسترش فعالیت های تروریستی دشمن در کشور مساعد و روز بروز نفوذ
و صفوف آنان را تقویت بخشید.
مردم مناطق مرکزی کشور و بخصوص ولایت بامیان، از ابتدای
تشکیل حاکمیت قانونی در افغانستان، با کمال جدیت و صداقتمندی، به استقبال آن رفته
و در راستای تامین امنیت، بازسازی، تفاهم، وحدت ملی و ایجاد روحیه همپذیری با تمام
توان خویش تلاش و همکاری نموده و نیروهای نظامی آن زمان و مردم طی دو مرحله در
برنامه های DDR و DIAG تمام اسلحه های دست داشته شان را به این پروسه تسلیم دادند تا
امنیت واقعی و سرتاسری در کشور تامین گرددو مردم با خاطر آسوده و با رفاه زندگی
نمایند.
اما آنگونه که دیده میشود با وجود اینکه امنیت خوبی در
مناطق مرکزی و ولایت بامیان حاکم است، اما تلاش هایی برای نا امن سازی مسیرهای
مواصلاتی منتهی به بامیان در جریان است و در سالیان اخیر گراف ناامنی ها در ولایت
های میدان وردک و پروان که شاهراههای اصلی عبور مردم بامیان به سوی کابل و برعکس
آن میباشد، سیر صعودی داشته و حتی تلفات جانی و خسارات مالی را برای این مردم ببار
آورده است.
در کنار آن مناطق شمالی و شمال شرقی ولایت بامیان نیز درین
اواخر شاهد بروز ناامنی ها و تلفاتی بوده است که میتواند نگرانی های جدی را در
مورد آینده وضعیت امنیتی این مناطق ایجاد نماید.
بناءً مردم بامیان ضمن اعتراض شدید نسبت به این مسئله،
خواسته ها و توقعات جدی خویش از حکومت، نهاد های مربوط و جامعه جهانی را بیان
میداریم که:
1-
امنیت راههای مواصلاتی بامیان از مسیر ولایت های پروان،
میدان و بغلان که شاهرگ های اصلی اقتصادی این مردم را تشکیل میدهد، بزودی تامین
گردد.
2-
در جهت حفظ امنیت در مرکز بامیان و بهبود وضعیت امنیتی در ولسوالی های سیغان،
کهمرد، شیبر و حتی یکاولنگ، اقدامات موثر و کارا، انجام گیرد.
3-
در صورتیکه دولت و حکومت قادر به تامین امنیت شاهراههای
مواصلاتی و مناطق یاد شده نیست، تجهیز و تسلیح مردم بایمان را در دستور کار خویش
قرار دهد تا مردم خود این کار را انجام دهند.
4-
اگر مراجع ذیربط به تظاهرات مدنی ما، پاسخ مثبت نگوید و اقدامات عملی را درین راستا انجام ندهند،
تظاهرات و اعتراضات ما همچنان تداوم خواهد یافت.
بااحترام
مردم بامیان
22/ 5/1391
رونوشت ها به:
دفتر محترم نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در بامیان
(یوناما)
دفتر محترم ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در
بامیان.
