هفته گذشته جناب انجنیر محراب الدین جویا با خواندن مطلب یاد شده در ماهنامه صدای جوان به شدت برآشفته بود و ضمن آنکه نامه اعتراض آمیزی را با محتوای کاملا تهدید آمیز و مسخره، به وزارت های انرژی و آب، اطلاعات و فرهنگ و اداره ولایت بامیان و ریاست اطلاعات و فرهنگ نوشته و خواهان مجازات من شده است، در طی تماس تیلفونی که با مدیر مسئول ماهنامه صدای جوان داشته است، با شکایت از مطلب نشر شده به وی گفته است که اگر نویسنده را در کابل و یا بغلان گیر بیاورد، به قول خودش می فهمید با وی چه کاری کند.
جدای از اینکه این تهدیدات تاچه حد جدی است و یا برعکس خنده دار و مضحک، آنچه ازین عمل ایشان بر می آید، منطق ضعیف و مهم تر دست آورده های ناچیز و غیر قابل یاد آوری ایشان است که باعث شده است وی آشفته و عصبانی گردیده و به منظور جلوگیری از افشاگری های بیشتر اصحاب رسانه در بامیان، دست به تهدید های جاهلانه بزند.
بنابرین اقداماتی ازین دست میرساند که هنوزهم هستند کسانی که با استفاده از زور و قدرت شان میخواهند بر کرسی های قدرت تکیه بزنند و با اندک ترین اعتراض و انتقاد نسبت به کارکرد شان، خشم شان گل می کند و در صدد نابودی طرف مقابل می برایند.
اینجاست که وظیفه و رسالت اصحاب رسانه ها و ژورنالیستان آگاه و با تعهد سنگین تر میگردد تا بیشتر از پیش در صدد افشای کمکاری ها و بیکفایتی های مقامات اینچنینی باشند.
نکته : دوستان و خوانندگان در نظر داشته باشند که اگر بلای به سر من آمد و ترور، اختطاف و یا لت و کوب شدم حتما کار رئیس برق بامیان است (ههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه)
۳ نظر:
هیج کسی هیچ اشتباهی نمی تواند عزیز
سپاسگزارم که بدون ترس از مشکلات مردم و کمکاری های مقامات مسول حرف می زنی
زنده باشی
واقعا جالب بود اقای احمدی . تو بچی این ادم ره گیر من نمیدی این بی وجدان ره که دربامیان به حساب این زور گوی برسم تا برسد کار به بغلان یا جای دیگر .هه هه هه ههه
غصه ازی گپاره نخور عزیز دل طرف تو کس چپ سی کده نمیتنه
ارسال یک نظر