57 میلیون دالر هم برای بامیان زیاد است

سخنگوی وزارت دفاع:
57 میلیون دالر هم برای بامیان زیاد است
اخیراً مراسم رسمی و تشریفاتی انتقال مسئولیت های امنیتی از قوای نظامی خارجی به نیروهای امنیتی افغان آغاز و در نخستین گام، این اقدام از ولایت بامیان آغاز گردید.
با آنکه این عمل چه در گذشته و در حال، مورد استقبال مردم بامیان قرار نگرفته است و واکنش ها و نگرانی های مردم و نهادهای مدنی در بسا محافل و مجالس سیاسی درین ولایت را در پی داشته است، اما حکومت محلی بامیان و مقامات امنیتی آن رامثبت توصیف کرده و ضمن آنکه ازین پروسه حمایت کرده اند، از توانایی و ظرفیت پولیس ملی در بامیان در تامین امنیت و مبارزه با مخالفین سخن رانده اند.
و اما مهم تر آنکه به گفته سخنگوی وزارت دفاع ملی کشور، برای سه سال آینده یعنی الی سال 2015 مبلغ 20 میلیارد دالر از کمک های جامعه جهانی و به خصوص ایالات متحده امریکا به بخش امنیت اختصاص یافته است تا در راستای رشد کمی و کیفی و تجهیز و تسلیح نیروهای امنیتی به مصرف برسد.
ولایت بامیان در آغازین روز راه اندازی این پروسه فقط سهمیه 57 میلیون دالر از 20 میلیارد دالر را نصیب شده است و در کنار آن شهر لشکرگاه مبلغ 365 میلیون دالر و شهر هرات مبلغ بیش از 855 میلیون دالر را از آن خود کرده اند.
با آنکه اگر نظری به پول های تخصیص یافته انداخته شود، سیاست یک بام و دو هوا و تعصبات آشکار حکومت که همواره نسبت به بامیان و مناطق هزاره نشین اعمال شده است، درین سهمیه بندی نیز به خوبی وضاحت می یابد و درآن هیچ دلیل موجهی نمیتوان جستجوکرد زیرا تفاوت های بین این مناطق نسبت به تفاوت هایی که در وجوه در نظرگرفته شده وجود دارد تفاوت فاحش و شرم آور دارد. زیرا برای فقط شهر هلمند (مرکز ولایت هلمند شامل پروسه است) شش برابر بامیان و برای فقط شهر هرات (مرکز ولایت شامل پروسه است) بیش از پانزده برابر بامیان کمک های مالی اختصاص یافته است.
این درحالیست که مقامات محلی بامیان نیز در گذشته اظهار داشته بودند که پس از انتقال مسئولیت های امنیتی امتیازاتی بزرگ و ویژه برای بامیان داده خواهد شد که میتواند تغییراتی قابل توجه را در بامیان بوجود آورد. ولی رقم اعلان شده بیانگر آن است که جدای از اینکه پروژه های انکشافی در بامیان بکلی نادیده گرفته شده و یا قابل توجه نیستند، در بخش امنیت نیز بامیان نادیده گرفته شده است.
ولی با وجود آن، به نظر میرسد بعضی از مقامات حکومتی با افکار سیاه و عقده مندانه ای که دارند همین 57 میلیون دالر را هم برای بامیان نمیتوانند بپذیرند، زیرا این مردم تعلق به قوم هزاره است, جرمی که در طول تاریخ برای آن قربانی سیاست های کثیف و شوم سلاطین قوم محور و تاریک اندیش، شده اند و به همین جرم آنان حق ندارند تا همانند سایر اقوام ساکن در کشور از امتیازات لازم برخوردار گردند، و این نشان میدهد که هنوزم همانند عده از حلقات شوم، عقیده مند به این هستند که در باره هزاره ها و زنان بعداً حرف بزنند (بعداً ای که هیچگاهی در مسیر تاریخ مشخص نیست).
آقای وزیری یکی از سخنگویان وزارت دفاع ملی کشور، در مصاحبه با رادیو بی بی سی در پاسخ به سوال یکی از شنوندگان که او نیز به این مسئله اعتراض داشت، با صراحت و قاطعتی میگوید که همین 57 میلیون دالر هم برای بامیان زیاد است. او بدون توجه به ابعاد قضیه، دلیل این اظهاراتش را نیز اینگونه عنوان میکند که در بامیان قوای امنیتی پولیس به پیمانه زیاد وجود ندارد و هیچ واحدی از اردوی ملی نیز درین ولایت مستقر نیست، بناءً بودجه زیاد نمی طلبد. اما مشخص نیست که آیا جناب وزیری خود را به نادانی زده است و یا اینکه مردم را نادان پنداشته است. زیرا آنچه تا اکنون دلیل اصلی نگرانی مردم بامیان را تشکیل داده است، کمبود تشکیل پولیس، نبود ظرفیت کافی در پولیس، عدم تجهیزات و تسلیحات لازم بوده است، و رفع نواقص و مشکلات فوق به هزینه هنگفتی نیازمند است که باید بمنظور تامین امنیت و جلوگیری از گسترش ناامنی بسوی بامیان و مناطق مرکزی به مصرف برسد.
بناءً اثبات اینکه حکومت عامدانه نسبت به بامیان تعصبات ویرانگر و ننگین خویش را اعمال میکند، کارسختی نیست و این هم هویداست که حکومت تک قومی افغانستان، بیشرمانه خود را به کوچه حسن چپ میزند و با ارایه دلایل مضحک و مفتضح سیاست های یک جانبه و غیر فراگیر خویش را می پوشاند.
ضرب المثل معروفی در میان مردم ما وجود دارد که میگویند "آنکه را خواب است بیدار کردنش سهل بود، لیک آنکه را که خود را بخواب زده است، بیدار کردنش دشوار".

بی بی سی و دشمنی با هزاره ها

شام روز گذشته وقتی برنامه صدای شمای این هفته رادیو بی بی را که به موضوع توانایی نیروهای امنیتی افغانستان در به عهده گرفتن مسئولیت های امنیتی اختصاص داشت گوش میدادم، آقای وزیری یکی از سخنگویان وزارت دفاع کشور مهمان برنامه بود و به سوالات شنوندگان پاسخ میداد.
دوستی از کشور سویدن زنگ زده بود و به نکاتی اشاره کرد که موجب شد تا آقای محمدقاضی زاده مجری برنامه به شدت برافروخت و برخلاف اخلاق و اصول ژورنالیستی اش حرف هایی را بزبان آورد که برای یک شبکه جهانی خجالت آور است.
شنونده ای که زنگ زده بود، به شدت از تبعیض ها و برخوردهای چندگانه حکومت نسبت به ولایات کشور شکایت داشت، او اظهار داشته بود که چرا بودجه اختصاص داده شده برای بامیان در بخش امنیت در سه سال آینده 57 میلیون دالر میباشد اما همین بودجه در ولایت هرات به بیش از 855 میلیون دالر میرسد، اینکه چرا در بامیان انکشاف صورت نمیگیرد؟ اینکه چرا در بامیان به عنوان یک ولایت 80 عراده رنجر برای پولیس داده میشود و در ولسوالی ژیری ولایت قندهار نیز 80 عراده رنجر برای پولیس داده میشود.

در پاسخ مجری برنامه بدون آنکه دلیل مقنع داشته باشد همواره سخنان وی را قطع کرده و آنرا خارج از موضوع میدانست و درکنار آن اورا به مسخره میگرفت.تا اینکه بعد از چند بار تهدید تلفون اورا قطع کردند و جالب تر آنکه سخنگوی وزیر دفاع کشور نیز با بی تفاوتی و بی شرمی و تمام، سخنانی را برزبان آورد که در پست بعدی به آن اشاره خواهم کرد.

لازم به یاد آوریست که این شبکه در گذشته نیز چندین بار تعصب و تبعیض خویش نسبت به هزاره ها را نشان داده است.

هریکین، هدیه مردم بامیان به وزارت انرژی و آب

بدنبال بی توجهی های فاحش وزارت انرژی و آب در قسمت تامین برق بامیان و در ادامه حرکت های مدنی مردم بامیان، دیروز بعد از مراسم انتقال مسئولیت های امنیتی در بامیان، هریکینی از طرف مردم بامیان به طور تحفه و هدیه به انجنیر اسمعیل خان وزیر با کفایت انرژی وآب، ارسال گردید، این هریکین به دلیل آن اسمعیل خان خود حضور نداشت به غلام فارون وردک وزیر معارف کشور به طور امنیت داده شد تا به وی تحویل دهد.
این حرکت مدنی بامیانیان میتواند هدیه خوبی به وزارت انرژی و آب باشد، و در عین حال میتواند ضربه میخکوب کننده و شرم آوری را به جناب اسمعیل خان وارد کند، تا باشد که تعصبات کور و آشکار وی نسبت به هزاره ها و مناطق هزاره نشین، بیش از پیش عریان تر گردد. البته اگر جناب ایشان شرم داشته باشد و کمی از خجالت سر در بیاورد.

چه خوب و زیبا فرموده بود شهید زنده ای قوم ضحاک قهرمان که یک چشم حکومت کور است و بامیان طرف چشم کور حکومت قراردارد. کاش او نیز بود تا با کلمات داغ و کوبنده اش مثل همیشه بی شرمی ها و تعمدات حکومت و به خصوص وزارت انرژی و آب نسبت به بامیان را برخ مقامات میکشانید.

برق بامیان باردیگر افتتاح شد،در بامیان خجالت کیلوی چند است؟

پروژه برق جنراتوری مرکز شهر بامیان دیروز بار دیگر توسط مقامات بامیان افتتاح شد. این درحالیست که برق بامیان در گذشته بارها توسط همین مقامات افتتاح گردیده بود اما متاسفانه به غیر از سنگ گل کاری شده ای که مقامات در تهداب آن گذاشته بودند سنگ دیگری روی آن گذاشته نشده بود و هیچگاهی برق بامیان ره بسوی خانه های گلین و تاریک مردم محروم بامیان پیدا نکرده بود.

این پروژه هم به گمان و باور اکثریت مردم بامیان منتج به روشنایی خانه های مردم بامیان نخواهد شد، زیرا بازهم درنظر است تا از همان جنراتور های کهنه و فرسوده ای که قبلا از آن استفاده شده و نتیجه نداده بود، استفاده گردد و این خود بر عدم مطمئن بودن این پروژه حکایت دارد.

تعصب و بی مسئولیتی های آشکار و ویرانگر اسمعیل خان وزیر فاسد انرژی و آب که دشمنی هایش با هزاره ها و مناطق هزاره نشین کاملا عریان است، دلیل دیگری بر عدم تطبیق پروژه های موثر برق رسانی در بامیان و سایر مناطق هزاره نشین کشور است، که باعث شده است تا اداره ناکارا و بی کفایت برق بامیان نتواند و یا نخواهد کاری برای تامین برق بامیان انجام دهد. اداره ای که اخیرا فقط بخاطر بی کفایتی و ناکارایی مفرط موفق به تصعید تشکیلاتی گردیده و به ریاست ارتقا یافته است.

اما آنچه از افتتاح این پروژه میتوان دریافت، بی شرمی شدید مقامات و به خصوص مسئولین اداره (ریاست) برق بامیان است که با کمال پررویی و بی شرمی و بدون اینکه از کارکرد گذشته شان اندکی خجالت بکشند، در حضور مردم ظاهر گردیده و بار دیگر بگونه خنده آور و در فضای کاملا بی اعتمادی که خلق کرده اند، سنگ تهداب برق میگذارند و پروژه برق رسانی افتتاح می کنند.

و این ثابت میسازد که مقامات مسئول بامیان در کنار آنکه اندک احساس مسئولیت در قبال مردم بامیان و رشد و انکشاف آنان ندارند، از احساسات انسانی و خجالت و شرم نیز برخوردار نیستند ورنه هیچگاهی نمیتوانستند در پیشگاه مردمی حضور یابند که برای شان کاری نتوانسته اند و یا نکرده اند و یاهم باید بگونه آبرومندانه دروازه دفتر شان را کاهگل میگرفتند.

و آره :

اگر این بارهم این پروژه به نتیجه مثبت و قابل توجه نرسیده و نتواند برق بامیان را تامین کند که به یقین نمیتواند، زیرا دونر تمویل کننده نمیتواند تا ابد این پروژه را تمویل کند و هنگامی که پروژه در اختیار دولت قرارگیرد، بازهم همان آش است و همان کاسه، این بار مردم بامیان و دانشجویانی که قبلا در اعتراض به نبود برق و عدم امکان مطالعه و تحصیل، شبانه دست به اعتراض زده بودند و با این کار شان مقامات بامیان را به وحشت انداخته بودند تا حدیکه فرمانده امنیه و تمام افرادش بمنظور تامین امنیت مقامات در حالت آماده باش قرار گرفته بودند، بگونه جدی تر و قاطع تر وارد عمل خواهند شد و مقامات مسئول را وادار به فرار خواهند کرد.

برادران کرزی برادر کرزی را کشتند

بر طبق گزارشی که امروز در سایت خبری بی بی سی فارسی به نشر رسیده است احمد ولی کرزی برادر رئیس جمهور کرزی ترور شده است. این عمل توسط محافظ وی در منزل شخصی اش صورت گرفته و طالبان نیز مسئولیت آن را بدوش گرفته و آن بزرگترین دست آورد شان در طی ده سال گذشته دانسته اند.
جزئیات بیشتر را در سایت فارسی بی بی سی بخوانید.
و اما این عمل در حالی صورت می گیرد که حامد کرزی رئیس جمهور کشور مصالحه ملی را اعلام کرده و با تغییر موضع هیچگاهی نمیخواهد دشمنان قسم خورده این ملت را طالب و یا دشمن خطاب کند بلکه آنان را به عنوان برادر مودر خطاب قرار میدهد، برادرانی که امروز دست به برادر کشی زدند و برادر شان را کشتند.
آیا جناب کرزی بازهم می تواند به آنان برادر بگوید؟

پولیس بامیان دزدی را نیز به افتخاراتش افزود

امروز یکی از دوستانی که تازه از کشور ایران از مهاجرت برگشته بود رویدادی را تعریف کرد که مرا به شدت تحت تاثیر قرارداد. وی که بتازگی از میان طعنه ها و سرزنش های ایرانیان به خاک میهنش برگشته است تعریف کرد که امروز وقتی از کابل به طرف بامیان می آمد در مسیر راه در پسته امنیتی ششپل در دروازه ورودی شهر بامیان، سربازان امنیتی این پوسته هنگام بررسی و جستجوی اثاثیه و اسباب سفروی، تعدادی انگشتر فیروزه که او بعنوان تحفه از ایران آورده بود، را بزور و باخشونت از وی غارت کرده و به سرقت برده اند و هنگامی که وی به این عمل سربازان اعتراض کرده است حتی مورد لت و کوب نیز قرار گرفته است.

براستی اینگونه اعمال چرا از سوی سربازان امنیتی که باید حافظ امنیت، جان و مال مردم باشد صورت می یابد؟ و این عمل قبیح و زشت آنان چه تفاوتی با اعمال خرابکارانه افراد طالبان میتواند داشته باشد؟ و مسئولیت اینگونه تاراج و غارت اموال و دارایی مردم کیست و کی باید پاسخگوی آن باشد؟

این درحالیست که این تنها نقطه ضعف پولیس بامیان نیست، قبلا نیز حادثات سنگین ترافیکی که تلفات جانی و خسارات مالی زیادی در برداشته است، برخورد ناشایسته پولیس با مردم، بی کفایتی در انجام وظایف، دریافت پول از متهمین و ... موارد، انتقادات زیادی را در بامیان بدنبال داشته است، اما تا اکنون هیچ بهبودی در وضعیت پولیس بامیان به مشاهده نمیرسد.

مصلحت گرایی ها حقایق را میپوشاند

مصلحت گرایی و ملاحظات گوناگون نسبت به مسایل مختلف ملی و محلی و در سطوح مختلف در افغانستان تبدیل به یک اصل انکارناپذیر و اجتناب ناپذیر شده است.

در طول سالیان اخیر همواره مشاهده شده است که از مقامات بلند رتبه تا مامورین عادی و از جامعه مدنی تا احزاب و ژورنالیستان و غیره در تحت تاثیر شدید مصلحت گرایی ها و ملاحظات مختلف، دست به خودسانسوری زده و از بیان و بازگویی حقایق مسلم که میتوان با ابراز و افشای آن دست روی زخم های عمیق این مردم گذاشت، خودداری کرده اند.

مصلحت گرایی ها میتواند عوامل مختلفی داشته باشد از جمله:

1- ترس از دست دادن مقام و چوکی.

2- ترس از دست دادن روابط با مقامات.

3- ترس از مورد خشم و غضب قرار گرفتن توسط مقامات.

4- چاپلوسی و در باری بودن عده ای از افراد.

5- نبود حس مسئولیت پذیری و پابندی به ارزشها و منافع مردم.

6- نبود سیستم شفاف و پاسخگوی حکومتداری و مدیریت حکومتی.

7- موجودیت روابط ناسالم میان سطوح مختلف حکومت و مردم.

8- عدم توجه و پیگیری حقوق تلف شده افرادی که اقدام به افشاگری و بیان حقایق کرده اند.

9- موجودیت فضای خفقان و دموکراسی جعلی (چون همگی دموکراسی را برای همسایه میخواهند)

10- نبود شبکه محکم، قوی، متعهد به ارزش ها میان جامعه مدنی اعم از ژورنالیستان، نهادهای اجتماعی و فرهنگی و .....

بنابرین دلایل فوق سبب گردیده است تا دولت نامتعهد به دموکراسی کشور که روز به روز به طرف قوم گرایی و تک محوری به پیش میرود بیش از پیش از فضای موجود استفاده برده و به حکومتداری دیکتاتوری گونه خویش تداوم و استحکام بخشد.

بدین اساس انتظار برده میشود که آگاهان امور، فرهنگیان، دانشجویان پویا و باتحرک، نهاد های مدنی، ژورنالیستان با تعهد و وظیفه شناس، احزاب سیاسی و ... دست به اقدام زده و در راه نهادینه شدن نظام مردم سالار واقعی که بدور از مصلحت گرایی ها بوده و زمینه افشا و بازگویی تمام حقایق را مهیا سازد، گام بردارند تا ریشه و بنیاد خود سانسوری ها و دگر سانسوری ها از میان برداشته شود.

آنگاه خواهد بود که مردم با درک حقایق پوشیده و مخفی قضاوت واقعی را نسبت به حکومت و حکومت مداران خواهند داشت.