امروز یکی از دوستانی که تازه از کشور ایران از مهاجرت برگشته بود رویدادی را تعریف کرد که مرا به شدت تحت تاثیر قرارداد. وی که بتازگی از میان طعنه ها و سرزنش های ایرانیان به خاک میهنش برگشته است تعریف کرد که امروز وقتی از کابل به طرف بامیان می آمد در مسیر راه در پسته امنیتی ششپل در دروازه ورودی شهر بامیان، سربازان امنیتی این پوسته هنگام بررسی و جستجوی اثاثیه و اسباب سفروی، تعدادی انگشتر فیروزه که او بعنوان تحفه از ایران آورده بود، را بزور و باخشونت از وی غارت کرده و به سرقت برده اند و هنگامی که وی به این عمل سربازان اعتراض کرده است حتی مورد لت و کوب نیز قرار گرفته است.
براستی اینگونه اعمال چرا از سوی سربازان امنیتی که باید حافظ امنیت، جان و مال مردم باشد صورت می یابد؟ و این عمل قبیح و زشت آنان چه تفاوتی با اعمال خرابکارانه افراد طالبان میتواند داشته باشد؟ و مسئولیت اینگونه تاراج و غارت اموال و دارایی مردم کیست و کی باید پاسخگوی آن باشد؟
این درحالیست که این تنها نقطه ضعف پولیس بامیان نیست، قبلا نیز حادثات سنگین ترافیکی که تلفات جانی و خسارات مالی زیادی در برداشته است، برخورد ناشایسته پولیس با مردم، بی کفایتی در انجام وظایف، دریافت پول از متهمین و ... موارد، انتقادات زیادی را در بامیان بدنبال داشته است، اما تا اکنون هیچ بهبودی در وضعیت پولیس بامیان به مشاهده نمیرسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر