مصلحت گرایی ها حقایق را میپوشاند

مصلحت گرایی و ملاحظات گوناگون نسبت به مسایل مختلف ملی و محلی و در سطوح مختلف در افغانستان تبدیل به یک اصل انکارناپذیر و اجتناب ناپذیر شده است.

در طول سالیان اخیر همواره مشاهده شده است که از مقامات بلند رتبه تا مامورین عادی و از جامعه مدنی تا احزاب و ژورنالیستان و غیره در تحت تاثیر شدید مصلحت گرایی ها و ملاحظات مختلف، دست به خودسانسوری زده و از بیان و بازگویی حقایق مسلم که میتوان با ابراز و افشای آن دست روی زخم های عمیق این مردم گذاشت، خودداری کرده اند.

مصلحت گرایی ها میتواند عوامل مختلفی داشته باشد از جمله:

1- ترس از دست دادن مقام و چوکی.

2- ترس از دست دادن روابط با مقامات.

3- ترس از مورد خشم و غضب قرار گرفتن توسط مقامات.

4- چاپلوسی و در باری بودن عده ای از افراد.

5- نبود حس مسئولیت پذیری و پابندی به ارزشها و منافع مردم.

6- نبود سیستم شفاف و پاسخگوی حکومتداری و مدیریت حکومتی.

7- موجودیت روابط ناسالم میان سطوح مختلف حکومت و مردم.

8- عدم توجه و پیگیری حقوق تلف شده افرادی که اقدام به افشاگری و بیان حقایق کرده اند.

9- موجودیت فضای خفقان و دموکراسی جعلی (چون همگی دموکراسی را برای همسایه میخواهند)

10- نبود شبکه محکم، قوی، متعهد به ارزش ها میان جامعه مدنی اعم از ژورنالیستان، نهادهای اجتماعی و فرهنگی و .....

بنابرین دلایل فوق سبب گردیده است تا دولت نامتعهد به دموکراسی کشور که روز به روز به طرف قوم گرایی و تک محوری به پیش میرود بیش از پیش از فضای موجود استفاده برده و به حکومتداری دیکتاتوری گونه خویش تداوم و استحکام بخشد.

بدین اساس انتظار برده میشود که آگاهان امور، فرهنگیان، دانشجویان پویا و باتحرک، نهاد های مدنی، ژورنالیستان با تعهد و وظیفه شناس، احزاب سیاسی و ... دست به اقدام زده و در راه نهادینه شدن نظام مردم سالار واقعی که بدور از مصلحت گرایی ها بوده و زمینه افشا و بازگویی تمام حقایق را مهیا سازد، گام بردارند تا ریشه و بنیاد خود سانسوری ها و دگر سانسوری ها از میان برداشته شود.

آنگاه خواهد بود که مردم با درک حقایق پوشیده و مخفی قضاوت واقعی را نسبت به حکومت و حکومت مداران خواهند داشت.