در آخرين روزهاي قبل از شروع ماه محرم و عاشوراي حسيني كه جامعه اسلامي سراسر سياه مي پوشند و بر سر و سينه ميزنند، شوراي علماي تشيع مركز باميان ابلاغيه اي را به نشر رسانيد و به تمام حسينيه ها و تكايا فرستاد كه حاوي مصوبه آن شورا در مورد چگونگي برگزاري مراسم عزاداري از نظر محتوايي بود، نكات عمده اين مصوبه عبارت بودند از:
1- روحانيون و مبلغين بايد بخش مباحثه و سوال و جواب را در برنامه كاري شان بگنجانند.
2- در مورد مسايل روز، رويداد هاي سياسي ،فرهنگي و اجتماعي جاري در كشور، صحبت كنند.
3- در مورد عنعنات و رسومات ناپسند در جامعه به بحث بپردازند.
4- اسراف،تبذير، امر به معروف و نهي از منكر در آجنداي تبليغان روحانيون جا داده شود.
5- و مسايل ديگر.
اما با گذشت ده الي سيزده روز از محرم، آنچه مشاهده شد و آنچه در منابر و تكايا و حسينيه ها گذشت، حاكي از عدم تطبيق كامل اين مصوبه بود، روحانيون و مبلغيني كه خود اين مصوبه را به تصويب رسانيده بودند، درست برعكس آن عمل كردند و آن را زير پا گذاشتند.
بخش سوال و جواب و بحث روي مسايل ديني و غيره كه يكي از نيازمندي ها مهم و حياتي در جامعه و بخصوص براي نسل پرتكاپو و كنجكاو امروزي ما مي باشد، بكلي به فراموشي سپرده شد و يا روحانيون ما نخواستند و يا هم نتوانستند در معرض سوالات مردم قرار گيرند.
مسايل جاري سياسي فرهنگي ما اكثرا به بحث گرفته نشد و تمام موعظه ها و سخنراني ها به عاشورا و يا هم مسايل ديني چون نماز،روزه،خمس ،زكات و غيره خلاصه شد و بس.
روشنگري پيرامون عرف و عنعنات ناپسند در جامعه، از ديرباز در جامعه مطرح بحث است و از زواياي مختلف به آن نگريسته ميشود،اما روحانيون ما كمتر و يا اصلا به آن نپرداختند، البته قبلا آنان مصوبه هايي را در اين مورد نيز داشتند ولي خود از در زمره نخستين ناقضين آن بوده اند.
بناءً ميتوان نتيجه گرفت كه دهه محرم كه اوج مسئوليت و مسئوليت پذيري علماي ديني در مقابل مردم ميباشد، همه ساله به گونه عادت سپري ميگردد، بدون آنكه از آن استفاده درست و اصولي صورت بگيرد و مردم بسوي بهتر زيستن سوق داده شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر