و در ولایت بامیان اما این اصل تا هنوز ترویج نیافته است، در کنفرانس گزارش دهی ادارات دولتی بامیان به مردم در سال 1389 که تنها عرصه رویایی مستقیم مسئولین دولتی با مردم در طول یک سال میباشد، عده ای از مسئولین ولایتی بامیان در سکتور های امنیت، صحت، سکتور خصوصی، آب و برق و ... در پاسخ هر سوال و انتقاد نمایندگان مردم، فقط از مشکلات شکایت میکردند و پاسخ هرسوال فقط مشکلات موجود و عدم حمایت شان از طرف واحد های اول در مرکز بود وبس. به ویژه جناب قوماندان امنیه بامیان که از بس از مشکلات اداره خویش دم زد و از نبود محل رهایشی از نالید، بالاخره طاقت نیاورد و در مقابل سوالات حاضرین برآشفت و با برخورد نظامی اش از جواب دادن امتناع ورزید.
بناءً مسئولین ولایت بامیان باید درک کنند بخود شان بقبولانند که با رعایت اصل دموکراتیکی که در فوق یاد شد، در صورتیکه توانایی حل مشکلات را ندارد و حمایت نیز نمیشوند، بجای اینکه اینقدر بر مردم منت گذارند و کارکردهای ناقص شان را برخ مردم بکشانند، محترمانه با تقدیم استعفای خویش مسئولین را واگذارند و دین خویش را در مقابل مردم بامیان ادا کنند تا به تمام مردم بامیان روشن گردد که مسئولین دلسوز بوده اند ولی کسی آنان را یاری نکرده است.
۲ نظر:
پیشنهاد معقول و معمول است. قانونش همین است اما در میان مردم ما برعکس است هر که ضعیفتر و نالایقتر است. بخاطر اینکه باند حاکم بیشتر از او استفاده می کند و راحت تر آلت دست دیگران قرار می گیرد. اورا برنده و وکیل و رئیس اعلان می کند و به شدت حمایت می نماید.
خیلی بجا فرمودید دوست : راستی کسیکه از توان کاری نتواند بدر آید باید آبرومندانه استعفا دهد و اگر کسی مانع کارش میشود صادقانه و شجاعانه از خود و مردم خود دفاع کن که مردم هم بداند زعیمی دارند.
ارسال یک نظر